बुद्धिसागर ।
१)
चिरा पर्यो जम्मै खेत बाली चुपचाप
हाम्रै मात्र भागमा दैव खालि चुपचाप ।
खुसी बन्यो कत्ले माछा मर्यो आँखामा
मात्र आँखा भित्रभित्रै पाली चुपचाप ।
हत्केलामा फूलै फुल्यो फुस्रो खरानी
बन्यो सारा युग पापी जाली चुपचाप ।
उदास–उदास भयो हलो माटो लोकगीत
कर्मैमा पो खिया लाग्यो फाली चुपचाप ।
उठ्यो यौटा कालो आँधी रोयो फूलबारी
सैयौँ फूलको बूढो बाबु माली चुपचाप ।
बुद्धिसागर
२)
उही हो नि नीलो पानी धार बदलिएछ
व्यापार हुन्छ जिन्दगीको बजार बदलिएछ ।
पठाइदियौ मृत्यु केवल जिन्दगीको नाउँमा
भन साथी किन उपहार बदलिएछ ।
डर लाग्छ आफ्नै आँगन घरै बिरानो भो
कहाँ टेकी भित्र पककसौं सङ्घार बदलिएछ ।
कसरी पो आगो बन्यौ फूलभौँ कोमल तिमी
अनायासै यस्तो किन विचार बदलिएछ ।
खेत–खेत बारी–बारी बग्यो रातो रगत
कहाँ गल्ती भयो फेरि असार बदलिएछ ।
३)
टल्किँदै छन् खुकुरी यी कहाँ गए दापहरू
बन्दुकभैँ पड्किँदै छन् आज पदचापहरू ।
ठूलै हुरी आयो मरे मलेवाका जोडीहरू
बचेरालाई कसको पो लागेछ नि श्रापहरू ।
मन्दिरमा गई बाल्छ लाख दियोबत्ती उही
जसले यहाँ धेरै–धेरै गरेको छ पापहरू ।
हेर्दाहेदै आफ्नो हजुर भइगयो खरानी नै
ललनाका मुटु पोल्छन् चिताका ती रापहरू ।
छल गरेछ साहुबाले सोझा आँखाहरूलाई
लागे धैरै ती भाग्यमा अँगुठाका छापहरू ।
प्रस्तुत गजल बुद्धिसागरको पहिलो कृति रारा जलेपछिबाट साभार गरिएको हो ।
1,357 total views, 2 views today
